Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών ο φιλόσοφος Ροζέ Γκαροντί

Το έργο του αυτό είχαν εκθειάσει το ιρανικό ισλαμικό καθεστώς, ο πρώην ηγέτης της Λιβύης Μουάμαρ Καντάφι και ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χάσαν Νασράλα, αλλά και οι σαουδαραβικές αρχές.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Ροζέ Γκαροντί, άλλοτε σημαιοφόρος των κομμουνιστών διανοουμένων της χώρας του και μετέπειτα κύριος εκπρόσωπος των Αρνητών του Ολοκαυτώματος, έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τετάρτη σε ηλικία 98 ετών στα παρισινά περίχωρα, όπως ανακοίνωσε σήμερα η δημαρχία του Σενεβιέρ και το γραφείο κηδειών που ανέλαβε την τελετή.

Μετά την κυκλοφορία του αμφιλεγόμενου βιβλίου του «Οι καταστατικοί μύθοι της ισραηλινής πολιτικής» (1996), που είχε προκαλέσει σάλο και έντονη πολεμική, ο Γκαροντί είχε καταδικασθεί δύο χρόνια αργότερα ως αρνητής εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Σε σημερινή της νεκρολογία, υπό τον τίτλο «απώλεια του Ροζέρ Γκαροντί, από τον Στάλιν στον Μωάμεθ», η αριστερή εφημερίδα Ουμανιτέ χαιρετίζει τον άνθρωπο «που διαδραμάτισε για μεγάλο τμήμα των κομμουνιστών διανοουμένων, κατά τη διάρκεια της σταλινικής εποχής, τον εντελώς αδιανόητο σήμερα ρόλο του 'επίσημου φιλοσόφου' του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF)».

Γεννημένος στις 17 Ιουλίου 1913 στη Μασσαλία, από προτεστάντες γονείς, ο Γκαροντί ασπάσθηκε τον Καθολικισμό και στη συνέχεια το Ισλάμ στη δεκαετία του '80.

Με σπουδές και διδακτορικό στη Φιλοσοφία, ο Γκαροντί εντάχθηκε το 1933 στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Συλληφθείς το 1940, πέρασε τριάντα μήνες σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλγερία. Το 1945 εισήλθε στην κεντρική επιτροπή του κόμματος και το 1956 στο Κεντρικό Γραφείο.

Πρωτοεξελέγη βουλευτής το 1945 και επανεξελέγη στην Εθνοσυνέλευση το διάστημα (1956-58) και κατόπιν στη Γερουσία (1959-62).

Μετά τη θητεία του στη διδασκαλία της φιλοσοφίας σε σχολεία στο Αλμπί (νότιος Γαλλία), στο Αλγέρι και στο Παρίσι (1958-59), ο Γκαροντί έγινε λέκτορας και κατόπιν τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 έγινε το «τρομερό παιδί» του ΚΚΓ με τις ανατρεπτικές απόψεις του έναντι της επίσημης γραμμής του κόμματος, ιδίως μετά την δημοσίευση των βιβλίων του «Η μεγάλη καμπή του Σοσιαλισμού» (1969) και «Όλη η Αλήθεια» (1970). Μετά την καταδίκη της εξομάλυνσης στην Τσεχοσλοβακία και τις δηλώσεις του κατά του ηγέτη των Κομμουνιστών της εποχής Ζορζ Μαρσέ, τον οποίο εγκάλεσε ως «νεκροθάφτη του ΚΚ», διεγράφη από το κόμμα τον Μάιο του 1970.