Ο Μήτς Μήτσης είναι αυτοδίδακτος, αυτοδημιούργητος, ιδιόρρυθμος, με χρηστικές ιδιαιτερότητες.
Απρόβλεπτος, δύστροπος, πείσμων και ασυμβίβαστος με τα κακώς κείμενα. «Αναρχοαυτόνομος», όπως τον χαρακτήρισαν. Ένας ανήσυχος, αμετανόητος και «απροσάρμοστος» χωριάτης στην Αθήνα, θα λέγαμε. Απεχθάνετε τα κυκλώματα και μάχετε κάθε κατεστημένο. Περιφρονεί ανόητους, περγαμηνές, αξιωματούχους και μένει αδιάφορος στην κριτική τους. Μισεί το άδικο, τον καιροσκόπο, το συκοφάντη, τους επιδειξίες και είναι σκληρός στην αχαριστία και τα ψέματα. Αγαπάει και συμμαχεί με τους ανήμπορους και τους κατατρεγμένους. Είναι ερωτευμένος με τη ζωή, το μεγαλείο της φύσης, με την αλήθεια. Πορεύεται, στο όραμα στην ομορφιά με οδηγό τη γνώση, το ένστικτο της γυναίκας και τον αυθορμητισμό του παιδιού. Πλανιέται σ έναν κόσμο που δεν είναι δικός του, αντιστέκοντας στο ξερίζωμα της παράδοσης για να μπορεί να ανθίζει το περιβόλι της ζωής, να γεμίζει με λουλούδια της άνοιξης. Δε μένει στο σήμερα, αλλά δεν ξεχνάει και το χθες. Γι αυτό γυρίζει στις ρίζες μας, στην έναρξη ομορφιάς, γιατί πιστεύει ότι είναι ο θεμέλιος λίθος για το αύριο. Και όπως ομολογεί, η σκάλα πρέπει να έχει γερά όλα της τα σκαλοπάτια, για να μπορεί ο καθένας να ανεβαίνει και να κατεβαίνει με σιγουριά. Τα όσα γράμματα μπόρεσε να βάλει στο δισάκι του από το φτωχικό σχολείο του χωριού του, όπως λέει, είναι για αυτόν η μεγαλύτερη κληρονομιά όταν νιώσεις βαθιά την αξία τους. Είναι η μοναδική δύναμη, το πιο ακριβό τίμημα, η πιο μεγάλη αξία για το κάθε τι, για τον άνθρωπο!
Είναι από το Πολύδροσο Θεσπρωτίας, το παλιό Βλαχώρι και γεννήθηκε στο Κάτω Ζάλογγο Ιωαννίνων μέσα σε καλύβα στον πόλεμο του 1940, όπου είχε καταφύγει η μητέρα του με τη γιαγιά και τις δύο μεγαλύτερες αδερφές του, ενώ ο πατέρας του πολεμούσε στο μέτωπο. Μεγάλωσε στα βουνά, στα λαγκάδια και στα ποτάμια, βόσκοντας τα γιδοπρόβατα, καλλιεργώντας τα λιγοστά χωράφια και το μικρό αμπέλι, βιώνοντας τα ήθη και έθιμα της πατρίδας του κι έτσι οι δεσμοί του είναι άρρηκτα δεμένοι με την παράδοση. Η κατοχή, ύστερα ο εμφύλιος και μετά στην Αθήνα η μετεμφυλιοπολεμική περίοδος που βρέθηκε δεκαεξάχρονος, ολομόναχος, αναζητώντας να ζωντανέψει το όνειρο, σφράγισαν βαθιά τη μνήμη του.
Πέρασε από δεκάδες εργασίες και τέχνες ψάχνοντας κάτι να τον εκφράζει και μετά από μακροχρόνια διαδρομή κατέληξε στην κομμωτική. Το ανήσυχο πνεύμα που τον χαρακτηρίζει έχει την αναζήτηση του καλύτερου στην τέχνη και σαν αποτέλεσμα ήταν οι πολλές διακρίσεις: χρυσά, αργυρά και χάλκινο μετάλλιο, πανελλήνιες πρώτες και δεύτερες νίκες, κύπελλα, τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στον κλάδο. Έλαβε μέρος και σε Παγκόσμιο Διαγωνισμό Κομμωτικής με την Εθνική ομάδα.
Παράλληλα, βλέποντας το πνεύμα εισροής ξένων ηθών και εθίμων, που άρχισε να επικρατεί με στόχο την αλλοτρίωση της ταυτότητας μας και με πρώτο πλήγμα τις αξίες της παράδοσης μας, πρωτοστάτησε σε κάθε μορφή αγώνα και αντίστασης, για τη διάσωση τη διατήρηση και διάδοσή της. Οι περιηγήσεις του ανά την Ελλάδα δεν είχαν σκοπό να γνωρίσει τα ωραία της μέρη, αλλά να ζήσει από κοντά τους απλούς και αγνούς ανθρώπους, τα ήθη και έθιμα της κάθε γωνιάς της. Εκείνες τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα και όπως ομολογεί, δεν έχουν όμοιο τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Συγχρόνως ξεκίνησε να γράφει για ότι έζησε και να συλλέγει όσα αντικείμενα απέμειναν. Έτσι, μετά από πολύχρονη προσπάθεια δημιούργησε Λαογραφικό Μουσείο στη Βουλιαγμένη που ζει, βοηθούμενος τότε από την γυναίκα του Βίκυ.
Έχει ασχοληθεί με την ποίηση, τη λογοτεχνία και το θέατρο και έγραψε 14 βιβλία πάνω σε όλα τα είδη. Ποίηση, μυθιστόρημα, διήγημα, θέατρο. Το τελευταίο του βιβλίο «ΚΥΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» έχει τυπωθεί και στη γραφή Braille. Όλα του τα έργα είναι εικόνες και ακούσματα από την πλούσια, πολύπλευρη και δύσκολη πορεία της ζωής του, όπου συμβουλεύεται και τους άλλους για πληρέστερη μαρτυρία των γεγονότων, επειδή δεν αρκείτε στην απλή θύμηση και αφήγηση.
Κείμενα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί από τον Ηπειρωτικό και Αθηναϊκό τύπο, είναι μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού «Ήπειρος 'πειρος Χώρα» και ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας «Πανηπειρωτική». Έχει εκλεγεί στα Δ.Σ. όλων των βαθμίδων των Συλλόγων του κλάδου του, καθώς και των Ηπειρωτικών οργανώσεων των αποδήμων και διετέλεσε έφορος πολιτισμού της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας της Ελλάδας. Σαν πρόεδρος του νεοσύστατου συλλόγου Ηπειρωτών «Ο ΡΟΒΑΣ» καινοτόμησε της μέχρι τότε μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις, όπου για πρώτη φορά τις έβγαλε σε ανοιχτούς χώρους, (πλαζ Βάρκιζας και Βούλας), και τις εμπλούτισε με δρώμενα.
Παρουσίασε μελέτες του πάνω στους παραδοσιακούς χορούς της Ηπείρου στο 18o Παγκόσμιο Συνέδριο έρευνας χορού το 2004 στο 'ργος, στην Αθήνα στο 20o το 2006. Επίσης διασκεύασε την ιστορία του χορού Σαμαντάκα σε χοροθεατρική παράσταση και την παρουσίασε στο 21o το 2007 στην Αθηνά, στο θέατρο Δώρα Στράτου
 |
| Προβολή του αναπτύγματος από το εξώφυλλο του ομότιτλου βιβλίου. |
Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από το Δημήτρη Ρίζο και τους Λαλητάδες, τη χορωδία Ομοσπονδία Μουργκάνας, τον Βαγγέλη Κώτσιου και στην Κύπρο από τον μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Εμ. Κωνσταντίνου.
Για το έργο και την προσφορά του έχει τιμηθεί από δεκάδες πολιτιστικούς Συλλόγους όπως Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, Ομοσπονδία Μουργκάνας, Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Ελευσίνας, Πολιτιστικός Οργανισμός της Νομαρχίας Θεσπρωτίας και συλλόγους του νομού, τη Μ.Κ.Ο. Ευρωπαϊκή Έκφραση και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό στρατηγικού σχεδιασμού για το λαϊκό πολιτισμό. Στην Κύπρο από Πολιτιστικούς Συλλόγους και στη Γερμανία από την πρωτοβουλία προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού Χαϊδελβέργης και Στουτγκάρδης.
Η κοινωνική του συνεισφορά δε μπορεί να προσμετρηθεί με δείκτες. Κοινωνική είναι όλη η προσφορά του σε όλους τους τομείς του πολιτισμού μέσα από συλλόγους και οργανώσεις. Συνεργάστηκε με το Φάρο των Τυφλών μαζί με τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και διοργάνωσαν έκθεση της λαογραφικής του συλλογής, στο Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης στην Πλάκα (Σπίτι της Λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη), ώστε τα αντικείμενα για πρώτη φορά στην Ελλάδα να εκτίθενται και να μπορούν με τη γραφή Braille να τα αντιληφθούν και άτομα με απώλεια όρασης. Βρίσκεται σε αναζήτηση Δημόσιου Χώρου να παραχωρήσει τη Λαογραφική του Συλλογή για παράδειγμα προς μίμηση.
Στους συλλόγους τα βιβλία προσφέρονται με ειδικές τιμές, στις βιβλιοθήκες δωρεάν και στις παρουσιάσεις τα χρήματα από τις πωλήσεις δίνονται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Συνεχίζει τελικά την παράδοση των Ηπειρωτών ευεργετών που άφησαν εκτός από την κληρονομιά τους και ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι σε μια κοινωνία του BIG BROTHER και των λοιπών ριάλιτι, υπάρχει ανθρωπιά, υπάρχει σεβασμός, υπάρχει ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Το τελευταίο του βιβλίο, «ΚΥΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», είναι μια συλλογή κειμένων και ποιημάτων, χωρισμένων σε τέσσερις ενότητες, που γράφτηκαν τα περισσότερα κατά την παραμονή του για λόγους υγείας σε νοσοκομεία.
Η πρώτη ενότητα είναι ένα χρονικό της άφιξης και παραμονής του ήρωά μας σε δυο θαλάμους Κρατικού Νοσοκομείου. Οι περιγραφές του είναι σπαρακτικές, παρ όλη την προσπάθεια που κάνει να διακωμωδήσει τα γεγονότα, στο τέλος κάθε κομματιού αφήνει μια πίκρα και μια βαθιά μελαγχολία, στιγμή όμως δεν χάνεται η ελπίδα και το μήνυμα αισιοδοξίας που κυριαρχούν σε όλη την ενότητα. Κανένας δεν του ξεφεύγει. Νοσηλευτές, γιατροί, επισκέπτες, ασθενείς, ειδικοί θάλαμοι νοσηλείας, όλοι περνάνε από το φίλτρο της τέχνης του Μήτση.
Στη δεύτερη ενότητα, πάντα κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, καταπιάνεται με έντεκα τύπους, που γνώρισε. Είτε κατ' ιδίαν είτε μέσα από περιγραφές. Τους θυμάται και τους ζωγραφίζει απολαυστικά. Δεν έχει σημασία αν είναι άνθρωποι, ζώα ή βατράχια!
Στην Τρίτη ενότητα καταπιάνεται με τα της Εκκλησίας. Έξι κείμενα, το ένα καλύτερο από το άλλο, εκπληκτικές περιγραφές, απίθανες φιγούρες βγαλμένες από τα απόκρυφα κατακάθια της μνήμης. Φιγούρες και ιστορίες που δεν υπάρχουν πια, αλλά σίγουρα υπήρξαν, αποτυπώνονται από τη γραφίδα του Μήτση.
Στην τελευταία ενότητα αναπτύσσει το ποιητικό του ένστικτο με έντεκα ποιήματα, δυο εκ των οποίων είναι αφιερωμένα στην Κύπρο και τα οποία καλό θα ήταν να τα διαβάσουν όλοι αυτοί οι σοφοί που μας εκπροσωπούν στις υποθέσεις της Μεγαλονήσου. Επίσης ξεχωριστή θέση κατέχει το ποίημα τα Περιστέρια της Μάνας. Αργά ή γρήγορα οι ανθολόγοι του μέλλοντος θα σκύψουν επάνω του.
O «ΚΥΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» είναι μια μαρτυρία για τους ανθρώπους που πονάνε και έρχεται, στη μεστότερη περίοδο του συγγραφέα.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«2+2 = ΕΠΤΑ» (μυθιστόρημα),1998 {ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ}.
«Αναστασία» (μυθιστόρημα), 2ΟΟ5.
«Τα παιδάκια τής Απείρου Χώρας» (διήγημα), 2005.
«Στα σύννεφα του Πολύδροσου» (διήγημα), 2005.
«Αγριοτριαντάφυλλα Το ημερολόγιο ενός ασθενή» (διήγημα), 2005.
«Κυανός Σταυρός Ο κοιμώμενος γίγας του Χαλεπά. Κρυφό προπονητήριο ολυμπιονικών» (διήγημα), 2007.
«Η Μάνα» (θεατρικό), 2ΟΟ2 {ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ}.
«Στο μαχαλά της Γιαννούλας» (θεατρικά δρώμενα), 2ΟΟ3.
«Το πάντρεμα της Ροδούλας» (θεατρικά δρώμενα), 2ΟΟ3.
ΠΟΙΗΣΗ
«Ο ενδέκατος» (1997, Β έκδοση 2Ο03).
«3Β» (1997, Β έκδοση 2Ο03).
«Η Ροδιά» (1999, Β έκδοση 2Ο03).
«Ο Φεντερίκος», (2ΟΟ1 {ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ} ).
«Κρυφό Σχολείο Το περιστέρι της Ειρήνης» (2ΟΟ3).
ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Ο Μητς Μήτσης, εξέδωσε το 2009 το έργο με τίτλο Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ που κυκλοφόρησε από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων ΧΑΡΗ ΤΖΟ ΠΑΤΣΗ. Το βιβλίο, αυτό, αποτελείται από 224 ασπρόμαυρες σελίδες και διατίθεται σε σχήμα 14 cm X 21 cm. Είναι βιβλιοδετημένο με τη μέθοδο του ραφτόδετου-κολλητού σώματος πάνω σε εξώφυλλο μαλακού χάρτου, το οποίο έχει υποστεί επεξεργασία πλαστικοποίησης τύπου matte στην εξωτερική του επιφάνεια, αποτελεί δε, προϊόν, έξη λιθογραφικών μελανιών. Το βιβλίο, φέρει κωδικοποίηση I.S.B.N. (International Standard Book Number) με αριθμό 978-960-479-001-2 και προσφέρεται προς πώληση στην ενδεικτική τιμή των είκοσι ευρώ (20,00 ΕΥΡΩ) τόσο από τον ίδιο το συγγραφέα, στον οποίο ανήκει η αποκλειστική ιδιοκτησία, κυριότητα και εκμετάλλευση της εν λόγω έκδοσης, όσο και από επιλεγμένα βιβλιοπωλεία. Μικρός αριθμός αντιτύπων, διατίθεται προς πώληση και από το ηλεκτρονικό κατάστημα του διαδικτυακού τόπου www.patsis.net .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!