Τη Φωτεινή Τσαλίκογλου, την γνωρίζω, επαγγελματικά μόνο, πολλά χρόνια. Πάντα είχα την τιμη να αποδέχεται τις σχετικές μου προτάσεις για κάποια εμφάνισή της στην τηλεόραση με – δυστυχώς – κακές αφορμές, λόγω της κύριας επαγγλεματικής της ιδίοτητας που είναι κλινική ψυχολόγος.
Δεν ήταν δύσκολο να την προσεγγίσω. Συναντηθήκαμε τυχαία όμως, στις αρχές του καλοκαιριού στο Public στην παρουσιάση του βιβλίου τουΤζούμα. Τότε ακόμη το νέο της βιβλίο, Το χάρισμα της Βέρθας από τις εκδόσεις Καστανιώτη, δεν είχε βγει στα βιβλιοπωλεία, ήταν στο τυπογραφείο. Πάντα ευγενική, δεν αρνήθηκε όταν της ζήτησα να γυρίσουμε κάποια βίντεο για το μπλογκ μου, αφού θα κυκλοφορούσε το βιβλίο κι αφού το είχα διαβάσει.
Έτσι είχα τη χαρά να περάσω ένα ωραίο απόγευμα μέσα σ’ ένα σπίτι που ξεχειλίζει από βιβλία, μεράκι και ίχνη της εγγονής της. Της απολογήθηκα ότι δεν είχα προλάβει να διαβάσω ολόκληρο το βιβλίο και της υποσχέθηκα ότι με αυτό θα ξεκινούσα τα διαβάσματα στις διακοπές μου. Όπως κι έκανα.
Η Βέρθα, αυτό το πλάσμα που διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου της είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτείς πολλά και διαφορετικά πράγματα. Αβίαστα. Οι σκέψεις βομβαρδίζουν το κεφάλι σου καθώς διαβάζεις. Το ξετύλιγμα της ιστορίας παραμερίζει από το νου σου και στη θέση του μπαίνουν ιδέες. Κι όταν καταλαγιάσουν οι ιδέες αρχίζουν οι σκέψεις και η Βέρθα είναι πάντα εκεί να καθοδηγεί, να ακολουθεί και να παρακολουθεί.
Όπως κάνει το φάντασμα του αδελφού της, που τη συναντάει κρυφά τις νύχτες. Όπως κάνουν η ήρωες των ζωγράφων που οριοθετούν κι αυτοί κάποια μονοπάτια που άλλοτε ευχάριστα, άλλοτε πιο δύσκολα προσπαθείς να τα διαβείς.
Καλύτερα όμως δες την ίδια τη συγγραφέα να σου μιλάει για το βιβλίο της
Δεν ήταν δύσκολο να την προσεγγίσω. Συναντηθήκαμε τυχαία όμως, στις αρχές του καλοκαιριού στο Public στην παρουσιάση του βιβλίου τουΤζούμα. Τότε ακόμη το νέο της βιβλίο, Το χάρισμα της Βέρθας από τις εκδόσεις Καστανιώτη, δεν είχε βγει στα βιβλιοπωλεία, ήταν στο τυπογραφείο. Πάντα ευγενική, δεν αρνήθηκε όταν της ζήτησα να γυρίσουμε κάποια βίντεο για το μπλογκ μου, αφού θα κυκλοφορούσε το βιβλίο κι αφού το είχα διαβάσει.
Έτσι είχα τη χαρά να περάσω ένα ωραίο απόγευμα μέσα σ’ ένα σπίτι που ξεχειλίζει από βιβλία, μεράκι και ίχνη της εγγονής της. Της απολογήθηκα ότι δεν είχα προλάβει να διαβάσω ολόκληρο το βιβλίο και της υποσχέθηκα ότι με αυτό θα ξεκινούσα τα διαβάσματα στις διακοπές μου. Όπως κι έκανα.
Η Βέρθα, αυτό το πλάσμα που διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου της είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτείς πολλά και διαφορετικά πράγματα. Αβίαστα. Οι σκέψεις βομβαρδίζουν το κεφάλι σου καθώς διαβάζεις. Το ξετύλιγμα της ιστορίας παραμερίζει από το νου σου και στη θέση του μπαίνουν ιδέες. Κι όταν καταλαγιάσουν οι ιδέες αρχίζουν οι σκέψεις και η Βέρθα είναι πάντα εκεί να καθοδηγεί, να ακολουθεί και να παρακολουθεί.
Όπως κάνει το φάντασμα του αδελφού της, που τη συναντάει κρυφά τις νύχτες. Όπως κάνουν η ήρωες των ζωγράφων που οριοθετούν κι αυτοί κάποια μονοπάτια που άλλοτε ευχάριστα, άλλοτε πιο δύσκολα προσπαθείς να τα διαβείς.
Καλύτερα όμως δες την ίδια τη συγγραφέα να σου μιλάει για το βιβλίο της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!