Image via WikipediaΣτο εξώφυλλο, ένα μικρό πουλάκι κατεβαίνει προς την ξαπλωμένη γυναίκα. Μοιάζει σαν ο Φασιανός να εικονογραφεί «αυτό που υποψιάζεσαι ότι έχει ο αναγνώστης στο μυαλό του όταν σε διαβάζει», σχολιάζει η ποιήτρια. «Από την μια με ξαφνιάζει κι από την άλλη ανακαλύπτω περισσότερα όταν το κοιτάζω όλο και πιο βαθιά», ομολογεί η Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ, μια από τις μεγαλύτερες, εν ζωή, ποιήτριες και φίλη του ζωγράφου από πολύ παλιά, από την Αίγινα.
Γυναίκες δια χειρός Φασιανού, «που στα όνειρά τους ελευθερώνουν τις επιθυμίες τους, η μαγεία του φεγγαριού τη νύχτα που σκορπά ένα φως υποτονικό, ίσως σε διευκολύνουν να κατανοήσεις περισσότερο την ζωή και την ποίηση», μας λέει ο ζωγράφος, σε ακόμα μια απόπειρα εικονογράφησης της ποιητικής ιδέας -σταθερής πηγής έμπνευσης για τον ίδιον.
Μια πίεση σπαρακτικής αναμονής, θλίψη και διαίσθηση θανάτου, χωρίς όμως την αίσθηση ότι βρίσκεται προ των πυλών, διαπερνούν σε αυτή την φάση την ποίηση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ. Την ρωτάμε γιατί; «Ο θάνατος ήταν πάντα παρών όπως σε κάθε ποίηση, γιατί είναι έννοια μυστηριώδης που εμπνέει. Ο ψυχολογικός θάνατος, ο ποιητικός, όχι αυτός που έρχεται με την ηλικία», λέει η ποιήτρια.
Και η καταναγκαστική ελπίδα; «Έγραψα για τον έρωτα όταν ήμουν 17 ετών. Τώρα στα ``ανάποδα``, ακριβώς στα 71 μου χρόνια, δεν είναι φυσικό κάτι να έχει αλλάξει;», μας απαντά.
Οι στίχοι της από το ποίημα «Η νομοτέλεια των δακρύων», που ο Φασιανός εικονογραφεί μέσα από μια γυναίκα με πέντε λυτρωτικά δάκρυα να κυλούν στο μάγουλό της, φέρνουν τον απόηχο και μιας κοινωνίας καθόλου σίγουρης για τον εαυτό της:
«Αυτό το τίποτα/ που ποτέ δεν θα αντικρύσουμε,/ούτε την άδεια σάρκα του/ θ΄ αγγίξουμε ποτέ. /Αυτό το στείρο τίποτα/ που και δάκρυα στεγνώνει».
Η νέα ποιητική συλλογή της Κατερίνας Αγγελάκη- Ρουκ, «Η ανορεξία της ύπαρξης», αναμένεται τον ερχόμενο μήνα.
www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!