Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

«Οι άνθρωποι που εργάζονται για τον πολιτισμό, περνάνε στα αζήτητα. Οι λίγες εξαιρέσεις δεν αρκούν για να κάνουν τη διαφορά»

Αγγελοπούλου, Κετσελίδης, Τσαλταμπάσης
Συνέντευξη με τη συγγραφέα Αργυρώ Αγγελοπούλου

Κυρία Αγγελοπούλου, ποια είναι η υπόθεση του βιβλίου σας / μιούζικαλ "ΡΟΚ Α Μπίλυ ο ζουμερός!";
Μια μικρή ρώγα σταφύλι, ο Μπίλυ, αποφασίζει να δραπετεύσει από το τσαμπί του, τον Πολυκράτη, για να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι και να γνωρίσει τον κόσμο. Στην περιπέτειά του, ανακαλύπτει την αξία της πραγματικής φιλίας και την ομορφιά της ζωής, όταν την μοιράζεσαι με τον διπλανό σου.
Μέσα από ανατροπές, αστείες, αλλά και επικίνδυνες καταστάσεις, ο Μπίλυ θα καταφέρει να κερδίσει την αγάπη, τόσο των συμπρωταγωνιστών του, όσο και του αναγνώστη.
Είναι ένα παραμύθι για μικρά αλλά και για "μεγάλα παιδιά", γιατί μέσα από τους χαρακτήρες του πολλοί από εμάς θα αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Εξάλλου, όλοι μας κατά βάθος κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί, που τα κοινωνικά πρότυπα δεν μας αφήνουν να το εξωτερικεύσουμε.
Όλη η ιστορία του Μπίλυ δίνεται με έναν θεατρικό / κινηματογραφικό τρόπο, όσον αφορά το κείμενο, τους διαλόγους αλλά και τους στίχους που αφορούν μέρος της δράσης και έχουν "ντυθεί" με μουσική.
Τα 18 τραγούδια του cd του βιβλίου ερμηνεύουν αξιόλογοι καλλιτέχνες, οι οποίοι υποδύονται και τους ρόλους των ηρώων: ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Έλντα Πανοπούλου, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, η Πένυ Ξενάκη, η Σοφία Βόσσου, η Βάσια Τριφύλλη, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Τζίμης Πανούσης, ο Χρήστος Δάντης, ο Γιάννης Μπέζος και η Φιόνα Τζαβάρα.  
Τη μουσική του CD, που συνοδεύει το βιβλίο, την έχει γράψει ο Τόλης Κετσελίδης, ένας μουσικός με πολύ καλές σπουδές και με "χρυσούς δίσκους" ως συνθέτης και ενορχηστρωτής. Πώς θα περιγράφατε τη μουσική του;
Με τον Τόλη είμαστε φίλοι από χρόνια και πάντα εκτιμούσα τη δουλειά του, η οποία χαρακτηρίζεται από επαγγελματισμό και σοβαρότητα. Σοβαρότητα, με την έννοια της προσεγμένης προσέγγισης στην κάθε μουσική πρόκληση και της αποφυγής της προχειρότητας και του "εύπεπτου" με σκοπό την "αρπαχτή", όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τα διάφορα προιόντα του είδους που κατακλύζουν την εποχή μας. Ήταν, λοιπόν, φυσικό να ταιριάξουν τα χνώτα μας και να προχωρήσουμε σε μια δημιουργική συνεργασία, την οποία απολαύσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της δουλειάς και που ελπίζουμε να απολαύσουν και οι ακροατές της.
Τα τραγούδια του παραμυθιού έχουν επιρροές από διαφορετικά μουσικά ρεύματα, όπως η ροκ όπερα, η ρέγκε, η ιρλανδέζικη μουσική αλλά και πατάνε πάνω στους ρυθμούς του βαλς, του ταγκό, του ροκ εν ρολ, του μπλουζ, χωρίς να εξαιρούνται και οι λυρικές μπαλάντες. Όλα αυτά σε απόλυτη συνάφεια με την πλοκή του παραμυθιού αλλά και με την ιδιαιτερότητα του κάθε χαρακτήρα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν υποτιμήθηκε το παιδί, σαν να ήταν κατώτερος κριτής ή παθητικός δέκτης ακουσμάτων. Το αντίθετο!
Ποιους νέους Έλληνες μουσικούς ξεχωρίζετε;
Τον Στάθη Δρογώση και τους Russel Banda Pop, ένα φρέσκο ελληνικό συγκρότημα, γεμάτο θετική ενέργεια, που έχει ήδη δράσει στο εξωτερικό και που ελπίζω να έχει καλή τύχη στα ελληνικά πράγματα.
Το γεγονός ότι οι πίστες της Αθήνας σήμερα γεμίζουν με τραγουδιστές που έχουν γίνει γνωστοί μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές ανάδειξης ταλέντων πώς το σχολιάζετε;
Γενικά, η τηλεόραση –και ειδικά τον τελευταίο καιρό– έχει γεμίσει με υποψήφιους προς αποχώρηση. Τραγουδιστές, χορευτές, σεφ, αγρότες…
Κακά τα ψέματα, η δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας είναι τεράστια και εισβάλλει στις συνειδήσεις. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα, αν αυτή η δύναμη ωθούσε τους τηλεθεατές –που πάνω απ’ όλα είναι πολίτες– να γεμίζουν τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες και να ενδιαφέρονται για τα πολιτιστικά δρώμενα αυτού του τόπου. Δυστυχώς, όμως, οι άνθρωποι που εργάζονται για τον πολιτισμό, περνάνε στα αζήτητα. Δεν προβάλλονται πουθενά και σχεδόν καθόλου. Τα πάντα δουλεύουν για το εμπόριο. Οι λίγες εξαιρέσεις δεν είναι αρκετές για να κάνουν τη διαφορά.
Εκτός από τη συγγραφή, ασχολείστε και με την ηθοποιία, ως επί το πλείστον σε παιδικές σκηνές. Πώς βλέπετε τους ηθοποιούς που συμπεριφέρονται με μία ανωτερότητα, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είναι πολύ σημαντικοί;
Με αγάπη και κατανόηση. Ο καθένας επιλέγει να ζει μέσα στο ζωτικό του ψεύδος, για να μπορεί να κρύβει τις ανασφάλειές του, που εκείνος καλά γνωρίζει μέσα του, όταν αντιμετωπίζει την αλήθεια του. Εξάλλου, ο ήλιος καίει χωρίς να το λέει!
Τι σας ενοχλεί στο χώρο που κινείσθε;
Η υπερπροβολή της προχειρότητας και του πρόσκαιρου με ημερομηνία λήξης, στο βωμό του εύκολου και γρήγορου κέρδους, και η απαξίωση της ποιότητας.
Ποια είναι η άποψή σας για τη θεατρική Αθήνα, αφού κάθε χρόνο ανεβαίνουν περίπου 300 παραστάσεις;
Στη χώρα που γέννησε το θέατρο έτσι θα έπρεπε να είναι. Μακάρι να δινόταν μεγαλύτερη βάση και στην περιφέρεια.
Έχετε συμμετάσχει σε τηλεοπτικές μεταγλωττίσεις, σε κινηματογραφικές ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας και σε θεατρικές παραστάσεις. Μέσα από όλη αυτήν την πολυεπίπεδη δράση σας, πώς καταφέρνετε να κλέψετε λίγες στιγμές χαλάρωσης;
Η ικανοποίηση που μου δίνει η δουλειά μου, είναι αυτό που με χαλαρώνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο! Οι στιγμές της πραγματικής ευδαιμονίας είναι οι στιγμές της δημιουργίας.
Αγαπημένο σας βιβλίο, αγαπημένο τραγούδι, αγαπημένο φιλμ;
Ο διαχρονικός "Ηλίθιος" του Ντοστογιέφσκι. Το "Ουρανέ" του Μάνου Χατζηδάκι με συγκινεί κάθε φορά. Το μιούζικαλ "Ωραία μου κυρία" με την Όντρει Χέπμπορν.
Τι βρίσκετε ωραίο στην Ελλάδα και τι σας ενοχλεί αισθητικά στην ελληνική πραγματικότητα σήμερα;
Τον ουρανό της, τις θάλασσές της, τα νησιά της, τη γραφικότητά της, τον αέρα της, το μέλι της, τα βοτάνια της.
Με ενοχλεί οτιδήποτε νοθεύει τη γνησιότητά της.
Βάσω Β. Παππά /ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...