Tο μαγικό στοιχείο μπολιάζεται με την πραγματικότητα

Το μαγικό στοιχείο μπολιάζεται με την πραγματικότητα..Λέγεται ότι κάποτε η ανθρώπινη φωνή ξεπερνάει τα όρια — μεταμορφώνεται σε φως, απλώνεται σαν το βρόχινο νερό στο χώμα της ύπαρξης, ανεμίζει με λέξεις και νοήματα στα μακρινά ταξίδια του νου...
μια σειρά από ωφέλιμες ιστορίες όπου το μαγικό στοιχείο μπολιάζεται με την πραγματικότητα, την εμπεδωμένη αλήθεια της ζωής και το πετάρισμά της. Β.Ρ

Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ στο ΖΑΠΠΕΙΟ στις Εκδοσεις Απόπειρα στο περίπτερο 53 η Λουκία Ρικάκη θα υπογράφει τα ΅Παραμύθια της Αγάπης και της ελπίδας΅ που κυκλοφορούν σε β εκδοση.

Η Λουκια Ρικάκη έγραψε ένα βιβλίο παραμυθιών Είναι ένα βιβλίο δώρο. Ένα βιβλίο ταξιδιάρικο γεμάτο συγκίνηση .
Τα δάκρυα είναι η μυστική βροχή για να ανθίσει κανείς ξανά, όπως το όνειρο που ζωγραφίζουμε με χρωματιστά μολύβια, όταν περπατούμε ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, στην πατρίδα του ορίζοντα. Εκεί γεννήθηκαν τα παραμύθια στον ορίζοντα, είναι παραμύθια που υμνούν τον εύφορο έρωτα και κοιτάζουν με ελπίδα την συνύπαρξη των ανήσυχων ψυχών.
Προτείνουν μια ζεστή αγκαλιά ως την πιο εύφορη χειρονομία στον άλλον. Προτείνουν την ασίγαστη περιπέτεια του νου ως τη μόνη συνθήκη που μπορεί πραγματικά να μας δώσει φτερά.

Yπάρχουν μερικά βιβλία που θα ήθελες να μην τελειώσουν ποτέ…έτσι να σε χαϊδεύουν για πάντα τρυφερά.Υπάρχουν μερικά χάδια που θα ήθελες να μην τελειώσουν ποτέ έτσι να σε διαβάζουν για πάντα με ιερή περιέργεια με δάχτυλα γεμάτα λέξεις και παραμύθια να σε αγγίζουν και οι παλάμες να νανουρίζουν με χαϊδολογήματα το τρυφερό δέρμα

Μια περιουσία από τα ταξίδια της ζωής είναι τα παραμύθια
Είναι παιχνίδια με τις λέξεις και τους μύθους

Έτσι και αυτό το βιβλίο, το διαβάζεις με όποια σειρά θέλεις Από το τέλος προς της αρχή όπως οι Άραβες η από τη μέση προς το τέλος η προς την αρχή παραδοσιακά, η το ανοίγεις τυχαία σε μια σελίδα. Ας πούμε, λες να σου πουν τυχαία ένα νούμερο και να έχουν στο μυαλό τους μια ερώτηση, μια απορία, μια επιθυμία. Και εσύ ανοίγεις σε εκείνη τη σελίδα και διαβάζεις

Με τα παραμύθια δημιουργείς το χρόνο αντί απλά να τον αφήνεις να περνά.
Δημιουργείς το τόπο, αντί απλά να περνάς περαστικός από τόπο σε τόπο.
Με τα παραμύθια, ξεγελάς το χρόνο.

Μπορείς ακόμη να γράψεις την αρχή του παραμυθιού με το δάκτυλο σου, με ζάχαρη η με αλεύρι στο μεγάλο τραπέζι του σπιτιού, να την βρουν το πρωί οι άλλοι όταν θα ξυπνήσουν και να περιμένουν ως το βράδυ, που θα γυρίσεις να τους πεις εσύ, τη συνέχεια…

Στόλισε τα παραμύθια σου με ένα φιόγκο, με άνθη γιασεμιού, η ότι άλλο λουλούδι σου αρέσει το άρωμα του και πρόσφερε τα δώρο, χάρισμα, προίκα, αποσκευή, πυξίδα, δρόμο, αεράκι κι οξυγόνο σε εκείνους που αγαπάς.

Στα χέρια σου, στα απαλά σου χέρια, φρόντισε τα παραμύθια να ακουστούν, να μην χαθούν και να κρατούν πάντα τη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη και με ένα φύσημα του αέρα ,μια ανάσα που θα πάρεις να αρχίζουν να κυλούν εύφορα στο ποτάμι της ζωής.