Δημοσιογράφος που πάντα δρούσε με αληθινή σπίθα για τη δουλειά της, η Κική Σεγδίτσα έγινε η πρώτη σεναριογράφος της μικρής οθόνης και στη συνέχεια συγγραφέας βιβλίων που εμπνέονται από την εποχή μας και φτάνουν κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη. Η ηρωίδα της στο τελευταίο της βιβλίο με τίτλο Η ζωή που δε διάλεξε, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, βαδίζει σε μια ζωή που άλλοι χάραξαν για εκείνη, καθώς για κοινωνικούς λόγους ξεριζώνεται από την αληθινή της οικογένεια. Η ίδια νιώθει επίλεκτη, γέννημα αντίδρασης στο μίσος. Η συγγραφέας δημιουργεί ένα αληθινό λογοτεχνικό έργο, που χτυπά στον παλμό των ημερών μας, με γλώσσα που ψυχογραφεί βαθιά τους ήρωές της και έχει κρατήσει από τη δημοσιογραφική της εμπειρία την απόλυτη γνώση του ρυθμού. Η συζήτηση με την κυρία Κική Σεγδίτσα αποκαλύπτει έναν άνθρωπο βαθιά ευγενικό, που κρατά ακόμα μέσα του τη φρεσκάδα, αλλά και την οργή για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ορμώμενη από τον τίτλο του νέου σας βιβλίου Η ζωή που δε διάλεξε, πόσοι άνθρωποι πιστεύετε ότι καταφέρνουν να επιλέξουν πραγματικά τη ζωή τους;
Θέλω να πιστεύω ότι όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν τη δική τους ζωή. Τις προηγούμενες εποχές, βέβαια, άλλοι αποφάσιζαν για τις ζωές των νεότερων, κάτι που δεν έχει εκλείψει εντελώς και το βρίσκουμε ακόμα μπροστά μας. Στην εποχή μας οι δύσκολες καταστάσεις που επικρατούν σε πολλές χώρες κάνουν τους ανθρώπους να αλλάζουν συχνά προσανατολισμό και να μην επιλέγουν οι ίδιοι τη ζωή τους. Η ηρωίδα του βιβλίου ανακαλύπτει ότι άλλοι αποφάσισαν για εκείνη, ότι υπήρξε επίλεκτη από τους γονείς που την υιοθετούν, επίλεκτη από αυτούς που αποφασίζουν για λογαριασμό της, όπως είναι ο παππούς και η γιαγιά της. Η ζωή της είναι ένα χάος με συνεχείς ανατροπές. Συναντάμε συχνά οικογένειες που βαρύνονται από σκιές και μυστικά. Τα ψέματα είναι τα μόνα που δεν γερνάνε. Δεν μπορεί παρά να αποκαλυφθούν.
Όταν γράφετε, έχετε έτοιμο στο μυαλό σας αυτό που θέλετε να μεταφέρετε στο χαρτί;
Ποτέ δεν έχω τον καμβά του βιβλίου, όταν ξεκινάω να γράψω. Δεν έχω τίποτα. Όταν παίρνω την πένα, αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά μου μια ιστορία που έως τότε μου ήταν άγνωστη και δεν την είχα προγραμματίσει. Αυτό είναι και καλό και κακό για ένα συγγραφέα, ο οποίος ζει σε απόλυτη μοναξιά. Όταν αρχίζουν να μπαίνουν στη ζωή σου οι ήρωες του βιβλίου σου, αυτοί γίνονται οι σύντροφοί σου.Από το δημοσιογραφικό τρόπο γραφής τι έχετε κρατήσει για τη συγγραφή βιβλίων;
Την ταχύτητα. Γράφω με δημοσιογραφικούς ρυθμούς, κινηματογραφικά, θα έλεγα. Επίσης, δεν γράφω στεγνά και ψυχρά, κάτι που χαρακτηρίζει συχνά τη δημοσιογραφική γραφή. Θέλω να πιστεύω ότι η γραφή μου είναι περισσότερο λογοτεχνική.
Τι θέλατε να δώσετε στον αναγνώστη με το νέο σας βιβλίο;
Κάθε βιβλίο οφείλει να κάνει μια καταγγελία. Να μην μένει στο επίπεδο του μυθιστορήματος που διηγείται ένα παραμύθι ερωτικό, σαν κι αυτά που θα θέλαμε να υπάρχουν στη ζωή μας, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν. Το παραμύθι δεν μπορεί να είναι αιώνιο, πεθαίνει κάποτε. Επίσης, ως συγγραφέας σημερινός θέλω να καταγράφω την εποχή μου. Το παρόν στηρίζεται στο παρελθόν, το οποίο γεννά το παρόν και το μέλλον.
Πέρσι σάς απονεμηθήκαν δύο βραβεία, ένα για τη δημοσιογραφική σας προσφορά και ένα ακόμα για την κατάθεση στο χώρο του σεναρίου. Τι είναι για σας τα βραβεία;
Το αληθινό βραβείο μού το δίνει ο αναγνώστης και η νεολαία. Όλα αυτά τα νέα παιδιά που με πολλή αγάπη και σεβασμό έρχονται και μου μιλούν. Η νεολαία μας χρειάζεται καλοσύνη και αγάπη. Σήμερα, δύσκολα βρίσκουν αυτά τα αισθήματα. Αν τα παιδιά δεν τα πάρεις με το καλό, χάνουν τον προσανατολισμό τους. Αλλά στην εποχή μας, αν δεν τα καταφέρεις, γίνεσαι του κλότσου και του μπάτσου.
Τελικά η συγγραφή τι είναι για σας;
Το καταφύγιο στο οποίο πάντα επιστρέφω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!